Η παρουσία του Αγίου στη ζωή του Τ.Γ.

Το κάτω μέρος ενός κορμού που καίγεται σε ένα δάσος

Από χρόνια μου ζήταγε η σύζυγός μου να επισκεφτούμε την Αίγινα και πιο πολύ το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, μιας και δεν είχε πάει ποτέ. Εγώ είχα επισκεφτεί την Αίγινα, αλλά δεν είχα πάει στον Άγιο, αν και είμαι γεννημένος στις 9 Νοεμβρίου.

Επισκεφτήκαμε το μοναστήρι στις αρχές του καλοκαιριού το 2009. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες κατά την επίσκεψη μας, αξίζει όμως να σημειώσω ότι είχαμε πάρει σε μικρά μπουκαλάκια Αγιασμό μαζί μας για το σπίτι μας.

Τον Αύγουστο του 2009 έπιασε μεγάλη πυρκαγιά στον Άγιο Στέφανο Αττικής όπου και διαμένουμε. Ήταν Κυριακή και επιστρέψαμε εσπευσμένα από τις διακοπές μας, διότι η φωτιά πλησίαζε το σπίτι μας. Φτάσαμε στο σπίτι, μπήκαμε μέσα και πήραμε στα γρήγορα όσα πράγματα μπορούσαμε να σώσουμε. Την τελευταία στιγμή, η σύζυγός μου πήρε τον Αγιασμό από τον Άγιο Νεκτάριο, και τον έριξε περιμετρικά του σπιτιού στον κήπο, αφήνοντας το πλαστικό μπουκαλάκι πάνω σ’ ένα πεζούλι του σπιτιού.

Φύγαμε από το σπίτι πιστεύοντας ότι θα καεί ολοσχερώς, διότι πριν μπούμε στο αυτοκίνητο, η φωτιά ερχόταν προς το μέρος μας και νιώσαμε έντονη και ξαφνική αύξηση της θερμοκρασίας. Στην πλατεία του Αγίου Στεφάνου όπου ήταν μαζεμένος όλος ο κόσμος, μας υπέδειξαν οι αρχές να φύγουμε μακριά από την περιοχή, γιατί η φωτιά είχε πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Περάσαμε πολύ δύσκολες ώρες, πιστεύοντας ότι το σπίτι μας είχε καεί, μέχρι που μας πήρε τηλέφωνο ένας γείτονας και μας είπε τα ευχάριστα.

Το σπίτι μας δεν είχε πάθει τίποτα. Η φωτιά πέρασε γύρω από το σπίτι χωρίς να αφήσει καμία ζημιά πίσω της. Εδώ να σημειώσω ότι το σπίτι είναι μονοκατοικία, γύρω γύρω πεύκα, και αρκετά λουλούδια στο κήπο. Όταν φτάσαμε δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Το μπουκαλάκι του Αγιασμού ήταν ανέπαφο, όταν σε απόσταση τριών μέτρων από αυτό κάηκαν πλαστικοί κάδοι σκουπιδιών, η κολόνα της ΔΕΗ και πολλά αγριόχορτα.

Από τότε έχουμε τον Άγιο Νεκτάριο αυτό που λέμε «τον Προστάτη μας». Τον αγαπάμε και πιστεύουμε πολύ σ’ αυτόν. Έκτοτε τον έχουμε επισκεφτεί πολλές φορές, πράγμα το οποίο θα το κάνουμε για όσα χρόνια μπορούμε.

Του χρόνου περιμένουμε το πρώτο μας παιδί μετά από πολλά χρόνια. Θα του δώσουμε το όνομα Του.

Τ.Γ.